بانو چویی بعد از کلی فکر به این نتیجه میرسد که از یانگوم طلب ببخشش کند. او به خانه داگو رفته و از آنها سراغ مزار میونگی (مادر یانگوم) را میگیرد تا به این ترتیب اشکی بریزد و دل یانگوم را به دست آورد. وقتی به قبر میونگی میرسد داستان خود را تعریف میکند: بک-یانگ(بانو هن)، میونگی و من وقتی 8 ساله بودیم به قصر اومدیم... هن ساکت و گوشه گیر بود و من بیشتر با میونگی دوست بودم چون او فردی جسور بود...از اینکه زندگیم را مدیون او بودم عذاب میکشیدم. من به عنوان یک دوست کارهای بد و شرورانه زیادی کردم ولی بعدش دعا کردم...ازت میخوام که با زانو زدن جلو میونگی منو ببخشی...خواهش میکنم...یانگوم: من میدونم الان شما با قلبتون طلب بخشش میکنید پس به دادستانی برید و همه چیز رو بگید!

بعد از صحبت های یانگوم، یانگرو تصمیم میگرید به دادستانی رفته و همه چیز را بگوید. این خبر به سرعت به پانسول چویی رسیده و ترس و وحشت لرزه بر اندام آنها می اندازد. فردای آنروز که قرار بود یانگرو به دادستانی برود پانسول چویی به سرعت گروهی را برای گیر انداختن او می فرستد... در راه افسر پارک لحظه ای از یانگرو غافل میشود و پیل دو (سرباز پانسول چویی) فورا یانگرو را می رباید. نامه وزیر اوه که در دست یانگرو بود به دست پانسول چویی می افتد و به این ترتیب جنگ بین وزیر اوه و چویی ها شروع می شود.